Questo è e rimane un blog piccolissimo: uno spazio di colori, di sperimentazione, di libertà.... uno spazio di parole e vento! Uno spazio che vive essenzialmente di amicizia, di simpatia da parte di chi ci segue, di doni.
Così, qualche pomeriggio fa è arrivato un regalo, come spesso è capitato in questo nostro spazio, le parole hanno chiamato parole. Pubblichiamo la traduzione dei "pensieri" a cui dava voce e parola Violet nel post precedente (che trovate qui sotto): la versione in tonarese è opera di Franco Sulis un amico fedele de La Rassegna Stronza e un poeta in Limba.
Grazie grazie e ancora grazie!
No agato prus, Amore, is foeddos chi m’aias arregallau:
In cale calassu ddos apo aet arrimaos?
Fortzis in su calassu de su coro,
po ddos tzannigare cuni-i s'atzàpidu cadentzàu?
O in su calassu de sa mente?
po chi is imparos tuos m’esserent fatu cumpagia in sa vida de ‘onnia die?
Ddos crico ma non fut in cui.
Apergio su calassu des’abbunnantzia,
ma tue ses poberu de foeddos.
Ibbuido su calassu de is disagio mannos;
e mi perdo in in d’unu mare de durtze tristura.
Ma is foeddos tuos?
Tanno crico in su calassu de is arregodos:
Is ogos tuos m’errient,
faent iscucuricargios de disigios,
si current a pare is basos,
agato is manos chi carignat lèbias ateras manos...
Is fatzes tuas, Amore, is inchigiadas, su chellare su fuire ainnantis po pois torrare;
Is promintas mantesias e is atera chi un alenu de bentu si nn’at leau.
Ma is foeddos? Is foeddos tuos, Amore?
Tanno ‘esso a su caminu, e pregunto a sa gente
Dd’ais atobiau? Bos at foeddau de me? Ite foeddos at umperau?
Si.T’ant atobiau, agatau, cricau, perdiu… Amore!
Ma fuint is foeddos…
Como seo sola, in sa enna de su Mare.
Tirat ‘entu, mi carignat sa cara, mi faet serrare is ogos chi brusant de sale
Iscurto.
Cantat.
Unu muilu de foeddos carignant s’animu
e nne torrant aintro de su coro, Amore.
Mi artzant in artu.
Aperint su ballu.
Una furriada inter Gelu e Mare.
Unu iscucurigargiu.
Non chelia torrare prus.
Apo a Torrare…
Franco Sulis, Tonara
Commenti
Posta un commento